“Na het ongeluk was ik mentaal erg van slag, dus ik moest met een psycholoog praten, maar ik was niet gewend om over pijn en gevoelens te praten. Mijn Zuid-Afrikaanse opvoeding om een sterke, stoere en onafhankelijke man te zijn, zat me in de weg. Ik kon mijn gevoelens niet onder woorden brengen en moest ze ook nog eens delen met een vreemde. Maar geleidelijk aan leerde ik het.”

“Nu ben ik een stem voor mensen in een rolstoel; ik laat zien dat je evenementen kunt bezoeken en ik ga in gesprek met organisaties als hun zogenaamde rolstoeltoegankelijke evenementen dat niet zijn, zodat ze dat gaan verbeteren. Mijn doel is om evenementen toegankelijk te maken voor mensen met een handicap.”